Billie Holiday to wybitna amerykańska artystka jazzowa – wokalistka i autorka tekstów piosenek, zachwycająca swoją niepowtarzalną barwą głosu i stylem śpiewu przez prawie trzydzieści lat kariery muzycznej. Traktowała swój głos jak instrument i nie miała sobie równych w improwizacji – do dzisiaj jest uznawana za jedną z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych wokalistek jazzowych w historii. Billie Holiday można usłyszeć na takich płytach jak „Lady In Satin”, „Billie’s Best”, „Lady Day”, „Lady Sings The Blues” oraz „Strange Fruit”.
Billie Holiday urodziła się jako Eleanora Fagan 7 kwietnia 1915 roku w Filadelfii, w Stanach Zjednoczonych. Mimo ciężkiego i w większości samotnego dzieciństwa w 1929 roku znalazła się w Nowym Jorku, gdzie już jako nastolatka zaczęła występować w nocnych klubach Harlemu. Wtedy tez przybrała pseudonim Billie Holiday – imię pożyczyła od swojej ulubionej aktorki Billie Dove, a nazwisko od swojego domniemanego ojca. Połączyła siły z sąsiadem – saksofonistą Kennethem Hollanem, z którym występowała przez dwa lata w takich klubach jak Grey Dawn oraz Brooklyn Elks’ Club. Wieści o talencie Billie Holiday zaczynały roznosić się coraz dalej, aż w 1933 roku usłyszał ją producent muzyczny John Hammond, który, urzeczony śpiewem wokalistki, zaaranżował dla niej nagrania w studiu – już pierwsze dwa wydane single sprzedały się w ponad 5 tysiącach egzemplarzy. Niedługo później Holiday trafiła pod skrzydła Brunswick Records, gdzie wraz z pianistą jazzowym Teddym Wilsonem nagrała takie utwory jak „Miss Brown to You”, „What a Little Moonlight Can Do” oraz „Yankee Doodle Went to Town”, które z miejsca stały się swingowymi przebojami.
Lata 1937 i 1938 Billie Holiday spędziła w towarzystwie big bandów takich osobistości muzycznych jak Count Basie i Artie Shaw – zespoły koncertowały po Stanach Zjednoczonych i były często prezentowane w stancjach radiowych, dzięki czemu Holiday stawała się jedną z najbardziej znanych wokalistek jazzowych w USA. W następnych latach współpracowała z wytwórniami Columbia, Verve, Commodore i MGM – powstały wtedy setki nagrań, wśród których znajdywały się tak znane utwory jak „Strange Fruit”, „Lady Sings the Blues”, „I’ll Be Seeing You”, „Crazy He Calls Me” oraz „Embraceable You”.
Na przełomie lat 40. i 50. Billie Holiday zaczęła mieć problemy z prawem, jednak był to również czas sukcesów muzycznych dla wokalistki – zaśpiewała przed kilkutysięczną publicznością w Carnegie Hall oraz nagrała takie przeboje jak „Crazy He Calls Me” oraz „I Loves You, Porgy”. Był to również początek problemów finansowych i zdrowotnych artystki – płacono jej marne pieniądze za występy, praktycznie nie otrzymywała honorariów za nagrania, miała też coraz większy problem z alkoholem i narkotykami. W 1956 roku ukazała się autobiografia Billie Holiday, napisana wspólnie z Williamem Dyftym pod tytułem „Lady Sings the Blues”, która ukazała w towarzystwie płyty o tym samym tytule.
Billie Holiday zmarła 17 lipca 1959 roku w Nowym Jorku, w wieku 44 lat.