Katarzyna Tubylewicz jest pisarką, publicystką i tłumaczką języka szwedzkiego. Oprócz przekładów powieści szwedzkich twórców Majgull Axelsson i Jonasa Gardella, sama napisała kilka książek, w tym należącą do literatury faktu pozycję zatytułowaną „Moraliści. Jak Szwedzi uczą się na błędach i inne historie” oraz powieści „Własne miejsca” , „Rówieśniczki” i „Ostatnia powieść Marcela”.
Katarzyna Tubylewicz przyszła na świat w Warszawie w 1974 roku. Z wykształcenia jest kulturoznawczynią – studia w tym kierunku ukończyła w Ośrodku Studiów Amerykańskich, działającym przy Uniwersytecie Warszawskim. Jako że jej studia miały charakter interdyscyplinarny, na UW uczęszczała również na zajęcia oferowane przez Wydział Polonistyki, a w Polskiej Akademii Nauk studiowała w Szkole Nauk Społecznych. Po wyjeździe do Szwecji w 2000 roku podjęła również studia językoznawcze w zakresie języków skandynawskich na Uniwersytecie Sztokholmskim, brała też udział w warsztatach translatorskich kierowanych do tłumaczy literatury.
Na uczelni w Sztokholmie po studiach pracowała też jako wykładowca – prowadziła wykłady dotyczące kultury polskiej. Od 2006 roku przez kilka następnych lat sprawowała też funkcję dyrektora w Instytucie Polskim – placówce zajmującej się promocją Rzeczypospolitej Polskiej, podległej Ministerstwu Spraw Zagranicznych – z siedzibą w szwedzkiej stolicy. Wcześniej była również zatrudniona w jednej z warszawskich agencji PR-owych.
Tubylewicz sporą część swojej kariery poświęca pracy dziennikarskiej. Teksty jej autorstwa ukazywały się bądź wciąż ukazują na łamach „Gazety Wyborczej”, „Przekroju”, „Zwierciadła”, „Pani” oraz „Krytyki Politycznej”.
Tubylewicz przełożyła na język polski powieści obyczajowe autorstwa Majgull Axelsson: „Dom Augusty”, „Ta, którą nigdy nie byłam”, „Lód i woda, woda i lód” oraz „Pępowina”, a także bestsellerową trylogię Jonasa Gardella, „Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek”, która podejmuje trudny temat AIDS. Samodzielnie natomiast napisała trzy powieści.
„Własne miejsca”, jej debiut literacki, to opowieść o polskiej emigrantce w Szwecji, która stawia czoła realiom życia na obczyźnie. „Rówieśniczki” natomiast przybliżają czytelnikom historię trzech kobiet, które przyjaźniły się w czasach szkolnych i po wielu latach ponownie spotykają się przypadkiem w Sztokholmie. Wydana w 2016 roku „Ostatnia powieść Marcela” to zabawna opowieść o przeżywającym kryzys pisarzu w średnim wieku, którego życie zostaje wywrócone do góry nogami przez przypadkowe spotkanie z młodą kobietą.
W swojej twórczości Tubylewicz koncentruje się na postaciach kobiecych. Propaguje w swoich tekstach idee feministyczne, wedle których kobiety powinny mieć takie same prawa i otrzymywać takie same szanse jak mężczyźni.
Ponadto Katarzyna Tubylewicz współredagowała powstałą z jej inicjatywy antologię „Szwecja czyta. Polska czyta”, w której zawarte zostały wywiady z osobami związanymi z rynkiem wydawniczym i promocją czytelnictwa. W 2017 roku światło dzienne ujrzała publikacja „Moraliści. Jak Szwedzi uczą się na błędach i inne historie”, w której autorka za pomocą rozmów ze Szwedami rozłożyła na czynniki pierwsze Szwecję i opisuje ją taką, jak przedstawia się ona w jej oczach. Tubylewicz jest też redaktorką książki „Jestem mamą. Zbiór prawdziwych historii o macierzyństwie” oraz współautorką przewodnika po Sztokholmie.
Prywatnie Katarzyna Tubylewicz jest szczęśliwą żoną i matką – ma syna. Ponadto od wielu lat praktykuje jogę, a także uczy jej innych.