Skaldowie to zespół muzyczny obecny na polskim rynku od ponad pięćdziesięciu lat. Wykonuje muzykę będącą połączeniem rocka, rock’n’rolla, jazzu i folkowej muzyki góralskiej. Wiele piosenek formacji cieszy się niesłabnącą popularnością od kilku dekad – są wśród nich takie utwory jak „Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał”, „Prześliczna wiolonczelistka”, „Medytacje wiejskiego listonosza” czy „Z kopyta kulig rwie”.
Debiutem formacji Skaldowie, wówczas składającej się z Andrzeja i Jacka Zielińskich, Zygmunta i Janusza Kaczmarskich, Feliksa Naglickiego i Jerzego Fasińskiego, był występ na II Krakowskiej Giełdzie Piosenki w 1965 roku, który muzycy wygrali, wykonując piosenkę „Moja czarownica”. Sukces ten nie był przypadkiem i został powtórzony zarówno w trzeciej, jak i czwartej edycji tego krakowskiego konkursu. Triumfy w jeszcze kilku innych konkursach, jak Koncert młodości podczas IV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu czy Wiosenny Festiwal Muzyki Nastolatków w Gdańsku, zaowocowały pierwszymi nagraniami radiowymi i zaproszeniem do wystąpienia w ścieżkach dźwiękowych do filmów „Mocne uderzenie” Jerzego Passendorfa i „Cierpkie głogi” Janusza Weycherta.
Pierwszym albumem studyjnym w karierze zespołu był ten zatytułowany po prostu „Skaldowie”, którego premiera miała miejsce w 1967 roku. Podczas kolejnej edycji festiwalu w Opolu muzycy odebrali nagrodę za piosenkę zatytułowaną „Uciekaj, uciekaj”.
W 1968 roku muzycy Skaldów wystąpili w krótkometrażowym filmie muzycznym „Kulig”, gdzie pojawili się również Niebiesko-Czarni, Alibabki, Maryla Rodowicz, Ada Rusowicz i Wojciech Korda. Niedługo potem zespół wydał drugi krążek studyjny, „Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał”. Tytułowa piosenka do dziś nucona jest przez kolejne pokolenia, a dzięki tej płycie grupa została okrzyknięta najlepszym zespołem roku.
„Medytacje wiejskiego listonosza”, piosenka pochodząca z trzeciej płyty, zatytułowanej „Cała jesteś w skowronkach”, zapewniła Skaldom zwycięstwo na VII KFPP w Opolu. Wówczas muzycy wyruszyli w dużą trasę koncertową po Ameryce Północnej. Po powrocie skrystalizował się pięcioosobowy skład, w którym zespół odnosił największe sukcesy – bracia Zielińscy, Konrad Ratyński, Jerzy Tarsiński i Jan Budziaszek.
Wydana w 1970 roku płyta „Od wschodu do zachodu słońca” różniła się znacząco od poprzedniczek bardziej rockowym brzmieniem. Po publikacji kolejnego krążka, zatytułowanego „Ty”, Skaldowie znowu święcili triumfy i cieszyli się popularnością nie tylko w Polsce, ale i w ZSRR, NRD, RFN, Wielkiej Brytanii oraz krajach Beneluxu. Nagrali również płytę w języku niemieckim.
Płyta „Krywań, Krywań” z 1972 roku została doceniona za wartość artystyczną i różnorodność stylistyczną. W momencie świętowania dziesięciolecia działalności artystycznej w 1975 roku Skaldowie mieli już w swoim dorobku dziesięć albumów.
W 1977 roku podczas festiwalu w Opolu autorstwo piosenki „Nie widzę Ciebie w swych marzeniach” omyłkowo przypisano przewodniczącemu KPN, Leszkowi Moczulskiemu (prawdziwym autorem był poeta Leszek Aleksander Moczulski). To nieporozumienie doprowadziło do bojkotu i spadku popularności zespołu. Działalność Skaldów została ostatecznie zawieszona w 1982 po tym, jak rok wcześniej wprowadzono w Polsce stan wojenny – wówczas Andrzej Zieliński postanowił osiedlić się na stałe w USA.
Jacek Zieliński postanowił reaktywować Skaldów w 1987 roku. Rok później formacja ponownie wystąpiła na festiwalu w Opolu, prezentując nowy utwór, „Nie domykajmy drzwi”. W roku 1990 do zespołu wrócił Andrzej Zieliński.
W latach dziewięćdziesiątych ukazały się trzy płyty studyjne Skaldów, a po roku 2000 – kolejne cztery. W 2006 roku muzycy odebrali złote, srebrne i brązowe medale „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W roku 2015 zespół hucznie świętował pięćdziesięciolecie działalności artystycznej, grając koncerty w kilku miastach Polski.