Black Orchid

Zdobywczyni Nagrody Nobla, Toni Morrison, określiła Ninę Simone słowami: "ocaliła nasze życie". Chodzi tu o utwory autorstwa Simone, które odegrały znaczącą rolę w walce o prawa obywatelskie czarnoskórych mieszkańców Stanów Zjednoczonych w latach 60. Jej kompozycje informowały w subtelny sposób świat o gniewie i rosnącej niepewności tamtych czasów, prowokowały do społecznych dyskusji .Podobnie jak Duke Ellington czy Miles Davies, Nina Simone również nie chciała, by jej muzykę klasyfikowano jako jazz. "Dla większości białych ludzi jazz w tamtym czasie oznaczał muzykę czarnych i kojarzony był machinalnie z nurtem kultury zamkniętej, odizolowanej, zepchniętej na margines, brudnej. .... Ja wykonywałam klasyczną muzykę czarnych" - mówiła artystka. Kilka dekad później, Malia i jej francuskie trio sięgnęli po tamten repertuar, poświęcając swą płytę właśnie Ninie Simone. Młoda wokalistka pochodząca z Malawii do dziś pełna jest podziwu dla Niny Simone za jej umiejętność łączenia najróżniejszych życiowych doświadczeń i skrajnych emocji, bólu i pasji, miłości i śmierci w jednym. Cały ten wachlarz przeżyć daje się odczuć w barwie jej głosu, a odpowiednio napisane teksty, inteligentne i wybitnie oddziałujące na wyobraźnię, spowodowały, że Malia, swoją własną twórczość w pewnym stopniu wzoruje na tym, czego dokonała w muzyce Nina Simone. Malia chciała nagrać album balladowy, co możemy odczuć już na poziomie tempa. Tak znane piosenki, jak My Baby Just Cares For Me zagrane są wolniej. To, co ważne wydaje się w piosenkach Niny Simone, to nie tylko kwestie rasizmu, lecz szersze i głębsze zagadnienie jakości życia czarnych kobiet w Stanach Zjednoczonych: "Mogę zrozumieć każdą z tych kobiet. Wzrastałam w realiach segregacji i dyskryminacji. Nauczyłam się, że świat potrafi być bardzo niesprawiedliwy". Wiele z piosenek, które Malia wybrała na swój album opowiada o miłości i straconych szansach. Melodie, jak i teksty, wpadają nam prosto w serce. Właśnie ta cecha dowodzi wielkiego talentu Niny Simone. Artystka potrafiła o sprawach drażliwych, niewygodnych, bolesnych opowiadać w sposób niezwykle artystyczny, umiała przekraczać granicę reportażu i wprowadzać poruszane przez siebie tematy w sferę sztuki. "Zwracała się do białych odbiorców i opowiadała im o ucisku swych przodków, a następnie czarnej części publiki dodawała siły i otuchy. Jednocześnie wszystkim dawała jasny przekaz: to nie kolor skóry decyduje, że jesteś lepszym człowiekiem". Malia zdecydowała się nagrać płytę z repertuarem Niny Simone właśnie po to, by w ten sposób złożyć hołd artystce. Opisując Ninę Simone, Malia porównuje ją do czarnej orchidei: "niezwykle rzadka, piękna, pełna mocy i silna, tajemnicza i mistyczna". Malia urodziła się we wschodnioafrykańskim Malawi ze związku Malawijki i Brytyjczyka. Malawi to dawna kolonia brytyjska, na której rasizm, segregacja rasowa odcisnęły ogromne piętno. Mieszane małżeństwo jej rodziców było czymś niespotykanym i wiązało się z nim wiele problemów. Malia określa Malawi z czasów swego dzieciństwa jako krainę, w której Zachód wydaje się dostępny, ale umieszczony jest jak gdyby w bańce mydlanej. Świat otworzył się przed nią dopiero, gdy w wieku czternastu lat wyjechała do Londynu. W następnych latach, pracując jako kelnerka w klubie jazzowym zakochała się bez pamięci w muzyce, którą dziś sama wykonuje. W tamtym czasie odkryła dla siebie wielkie gwiazdy sceny: Billie Holiday, Sarah Vaughan, Ellę Fitzgerald czy właśnie Ninę Simone. "Z piosenek takich, jak Strange Fruit czy Young, Gifted and Black nauczyłam się siły i dumy. Nic nie ciągnęło mnie np. w stronę Duran Duran. Słuchanie tych wspaniałych kobiet było jedyną muzyką, jakiej potrzebowałam".