Dziennik Helgi

Wśród pozycji literatury obozowej "Dziennik Helgi" jest książką wyjątkową. Obok "Dziennika" Anne Frank to jedyna tak obszerna relacja dziecka z czasów wojny. Ukazuje okupowaną Pragę, getto w Terezinie oraz obozy Auschwitz, Freiberg i Mauthausen. Helga zaczyna prowadzić pamiętnik w 1938 roku. Ma wówczas osiem lat i mieszka z rodzicami w Pradze. Rodzina Helgi pada ofiarą pierwszej fali nazistowskiej inwazji. Ojciec, pracownik banku, traci pracę, a przed dziewczynką zamykają się drzwi szkoły. Wkrótce rozpoczynają się deportacje, znikają kolejni przyjaciele i bliscy Helgi. Ona sama, wraz z rodzicami, trafia do obozu w Terezinie, skąd trzy lata później jej ojciec zostaje przewieziony do Auschwitz. Niedługo dołączają do niego żona i córka. Dziennik Helgi ocaleje zamurowany przez jej wuja w ścianie. Z 15 tysięcy dzieci zesłanych do obozu w Terezinie i deportowanych później do Auschwitz przeżyła zaledwie setka. Heldze cudem udaje się przetrwać zarówno pobyt w obozie zagłady, jak i tułaczkę ostatnich dni wojny. Ostatecznie wraca do Pragi, gdzie uzupełnia swoje zapiski. "Dziennik Helgi" to pierwsze wydanie wyjątkowego świadectwa dziecka o Holokauście. Dziennika pisanego ołówkiem na kartkach szkolnego zeszytu i własnoręcznie ilustrowanego. Dziś jego autorka jest jedną z najbardziej znanych i cenionych czeskich malarek.