Heartstopper. Chłopak spotyka chłopaka

"Chłopak spotyka chłopaka" - to zdanie z przedniej okładki książki idealnie opisuje zawartość tego komiksu. Liceum, spotkanie, rodzące się uczucie - to składniki typowej teen dramy, tylko tyle i aż tyle, bez udziwnień. Urok "Heartstopper" tkwi w jego prostocie. Podobnie zwyczajnych historii było mnóstwo i na kartach książek, opowieści graficznych czy seriali, czy po prostu w życiu. Niezmiennie jednak wzruszają i rozczulają, bo oto obserwujemy jak ktoś odkrywa miłość po raz pierwszy. Styl autorki jest prosty, ciepły, można powiedzieć, że nawet infantylny, kojarzy mi się z samymi pozytywnymi odczuciami. O stworzenie niektórych kadrów można by posądzić dziecko, a inne zaś dobrze wkomponowałyby się w bazgroły, jakie uczniowie często tworzą na marginesach zeszytów. Sama okładka wygląda jakby była pokolorowana kredką. Szybko udało mi się taką konwencję zaakceptować i polubić. Rysunki dobrze korespondują z treścią, to opowieść o nastolatkach, która wygląda tak, jakby rysował ją jeden z nich. Całość czyta się błyskawicznie, a przebywanie w tym świecie sprawia dużo frajdy. Podobało mi się, że w niektórych miejscach przestajemy "słyszeć" bohaterów. Następuje po sobie kilka milczących scen, najczęściej z jakąś aktywnością, a czytelnik dopowiada je sobie w głowie, może je uzupełnić własnym doświadczeniem albo przeczuciem, jak to dokładnie mogło wyglądać. Widać, że Alice Oseman włożyła w swoją pracę dużo serca. Fabuła skrywa w sobie dużo emocji, które z łatwością udzielają się czytelnikowi. Od początku do końca życzyłam bohaterom dobrze. Chciałabym, żeby każdy czytelnik widział tutaj po prostu historię o miłości, a nie coś kontrowersyjnego tylko z tego powodu, że sympatią zapałało do siebie dwóch chłopaków. Podsumowując, miło spędziłam czas i polecam tę lekturę, bo jest przyjemna w odbiorze. Niemniej nie zachwyciła mnie aż tak, żeby przebierać nóżkami w oczekiwaniu na ciąg dalszy i ocenić 10/10. Myślę, że najbardziej trafi do młodych czytelników i osób, które lubią czytać o wątkach LGBTQ+. "Heartstopper" uczy wrażliwości, choćby za to warto go docenić i poświęcić mu swój czas.

„Heartstopper” to książka zaangażowana społecznie, poruszająca ważny temat – LGBTQ+. Powieść graficzna o przyjaźni dwóch nastoletnich chłopców, których nie tylko połączyły wspólne zainteresowania, ale i miłość. Tak niewiele słów, a tak wiele treści. Z miejsca polubiłam sympatycznych bohaterów, zżyłam się z nimi, kibicowałam im. Dzieliłam z nimi smutki i radości. Bardziej poruszyły mnie ilustracje niż sam tekst. Czasami w kilku kolejnych były tylko rozrysowane emocje, mimika, mowa ciała. Kadry skupiające się na detalach przyciągały spojrzenie. Zachwyciła mnie prosta, a zarazem miękka kreska autorki. Książkę tak szybko przeczytałam, że miałam wrażenie, iż obejrzałam film o tolerancji, emocjach, rodzącym się uczuciu, podejmowaniu trudnych decyzji, szukaniu własnej tożsamości płciowej, pomaganiu, stawaniu w obronie słabszych, a także wyalienowaniu, plotkach, życiu w szkole. Piękna przyjaźń przeradzająca się w miłość. Wspaniała. Zachwycająca. Poruszająca. Urocza. Ciepła. Piękna. Mądra. Dająca do myślenia. Wartościowa.