Król

Warszawa międzywojnia to miasto pełne kontrastów. Na każdej ulicy bój o przetrwanie toczą przepych i nędza. Na opływającym w złoto Śródmieściu widać luksusowe samochody i elegancko ubrane kobiety, nieco dalej, na Woli – błoto i biedę. Umiejscowione gdzieś pośrodku luksusowe domy publiczne wyznaczają płynne granice pomiędzy dzielnicami luksusu i nędzy. Ale kontrasty Warszawy to nie tylko odmienne standardy życia i duże dysproporcje społeczne, lecz również zróżnicowanie etniczne: polską stolicę w dwudziestoleciu międzywojennym zamieszkują bowiem Polacy i Żydzi. W Warszawie panują podziały, które powodują nieustanne utarczki. Ponad nimi pozostaje jedynie gangsterski półświatek, który ustala niepodważalne zasady ulicy. Najważniejsze z nich brzmią: siła oraz przemoc.

Podziały pomiędzy dwiema nacjami zamieszkującymi polską stolicę obrazuje wielkie, sportowe wydarzenie – walka bokserska zorganizowana w warszawskim Kinie Miejskim. Starcie dwóch pretendentów do tytułu mistrza Warszawy śledzić będzie tłumna publiczność. Po jednej stronie ringu stanąć ma wspierany przez polskich kibiców falangista Andrzej Ziembliński, reprezentant Legii. Jego konkurentem jest dopingowany przez Żydów Jakub Szapira związany z klubem Makabi Warszawa. Żydowski reprezentant jest niekwestionowaną gwiazdą wieczoru, a jego osiągnięcia z zachwytem podziwia dwóch mężczyzn – siedemnastoletni Mojżesz Bernsztajn oraz sam Kum Kaplica, który rządzi gangsterskim półświatkiem Warszawy niczym samozwańczy król.

Kilka dekad później Warszawa zmienia się nie do poznania, jednak na jej ulicach wciąż można wyczuć dawnego ducha. W odległym od polskiej stolicy Tel Awiwie emerytowany żołnierz Mosze Inbar wspomina wydarzenia sprzed kilkudziesięciu lat, sięgając pamięcią do pełnego emocji wieczoru, w którym walkę stoczył pewny siebie, nieco arogancki bokser. Starszy mężczyzna nie wie jednak, że uczestniczący wówczas w walce Jakub Szapira, będący na usługach Kuma Kaplicy, odebrał życie jego ojcu za niespłacony dług. Mosze Inbar nie zdaje sobie również sprawy, jakie konsekwencje przyniesie jego spotkanie z tytułowym królem przed laty...

W ponurej scenerii Warszawy 1937 roku znakomity polski pisarz Szczepan Twardoch lokuje fabułę swojej bestsellerowej powieści zatytułowanej „Król”. Wartka akcja oraz nieoczekiwane zwroty akcji czynią z niej niezapomnianą, dostarczającą mnóstwo emocji lekturę. Szczepan Twardoch w mistrzowskim stylu odsłania przed czytelnikami brutalną rzeczywistość warszawskich ulic, na których ścierają się dwie opozycyjne siły polityczne. W „Królu” rządzą narkotyki i przemoc, a trup ściele się gęsto nawet w progach luksusowych domów publicznych. Powieść Szczepana Twardocha wbrew pozorom nie jest jednak wyłącznie o niszczącej sile, zepsuciu i mordach – przede wszystkim jest to do bólu prawdziwa historia o życiu.

Szczepan Twardoch to urodzony w 1979 roku w śląskiej wsi Żernica polski powieściopisarz. Jest absolwentem socjologii, którą ukończył na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Zanim autor na stałe zajął się tworzeniem literatury, imał się wielu różnych zajęć – pracował w wydawnictwie, współpracował z wieloma czasopismami, m.in. z „Frondą”, „44/Czterdzieści i Cztery”, „Gazetą Wyborczą” „Rzeczpospolitą” oraz „Wysokimi Obcasami Extra”. Szczepan Twardoch posiada w swoim dorobku literackim już kilkanaście publikacji, w tym kilka powieści oraz zbiorów opowiadań. Jego książki, np. „Morfina”, „Drach” czy „Tak jest dobrze” były wielokrotnie wyróżniane podczas konkursów literackich. Szczepan Twardoch aktualnie mieszka w Pilchowicach na Śląsku.