Mama Mu nabija sobie guza

Mamy już cztery książki z tej serii. Wszystkie czytamy na okrągło, poza tą "Mama mu nabija sobie guza". Mój dwu i pół letni syn, bardzo odważny, boi się tej historii. Mimo, że sam lubi mieć plaster na palcu, nawet jak mu nic nie dolega, to rana mamy mu go przeraziła. Powoli się z nią oswajamy i myślę, że niedługo będzie również z tych bardzo lubianych. Książka świetna, najbardziej podobają nam się rysunki, które pokazują dokładnie to co jest w opisane na danej stronie, dzięki temu dziecku łatwiej się skupić, co jest niezwykle istotne dla mniejszych czytelników. Historie o mamie mu i panu wronie, są przezabawne a zarazem pouczające. Polecam wszystkim dla swoich dzieci oraz jako prezent.

Książka, którą znamy z córką na pamięć, przeczytana dziesiątki, a raczej setki razy. Mama Mu i Pan Wrona, pozornie z dwóch różnych światów, a jednak połączeni niezwykłą przyjaźnią. Mama Mu spokojna i bardzo ciekawa świata, Pan Wrona trochę nerwowy, często dostający pióropleksji i trochę bojaźliwy momentami. Mama Mu dbająca o innych, Pan Wrona bardziej ukierunkowany na siebie. Mama Mu optymistka, nie załamująca się niepowodzeniami, Pan Wrona pesymista i czarnowidz. Ze zderzenia tych dwóch charakterów wynikają przeróżne zabawne historie. W „Mama Mu nabija sobie guza” Mama Mu jest kontuzjowana, a Pan Wrona próbuje jej ulżyć w cierpieniu. Spotkałam się z opinią, że dzieci wrażliwe na krew niekoniecznie radzą sobie z tą historyjką o Mamie Mu, ale myślę, że może to być dobry sposób na oswojenie maluchów z tematem ran, plastrów, guzów i tego typu mrożących historii. Wszystko się przecież dobrze kończy, jak to w bajkach. Książka przepięknie zilustrowana, z niezwykłą dbałością o szczegóły, przez Svena Nordqvista, znanego z historii o Findusie i Panie Pettsonie. Warto wspomnieć, że jest również świetnie przetłumaczona i tym samym w lekki i przyjemny sposób pozwala poszerzyć słownictwo przedszkolaków. Przygodę z Mamą Mu rozpoczęliśmy w okolicach drugich urodzin córki i mimo upływu lat – dalej chętnie po książki z tej serii sięgamy. Seria o Mamie Mu to jedna z moich ulubionych szwedzkich książek i myślę, że jedna z obowiązkowych pozycji w biblioteczce każdego mniejszego lub większego przedszkolaka. Pozwala przełamywać stereotypy i pokazać dzieciakom, że nie ma rzeczy niemożliwych, że wystarczy w siebie uwierzyć i działać, że nie warto się załamywać i poddawać porażkom. Bo skoro Mamie Mu udało się przetrwać z wielkim guzem na głowie, czy też w innych częściach zbudować domek, nauczyć się czytać, lub skonstruować huśtawkę na drzewie, to nam i naszym dzieciom też na pewno się uda. Dla chcącego nic trudnego!