Oskar Pazurek jest kotem, ale ma duszę ptaka. Obserwuje latające stworzenia i marzy o tym, by kiedyś też wzbić się wysoko, w górę. Nawet od czasu do czasu próbuje to zrobić – tylko że te próby zazwyczaj kończą się lądowaniem (na szczęście) na cztery łapy. Oskar jednak się nie poddaje. Spotyka wróble – chciałby zostać wróblem. Bociana – chce być bocianem. Słyszy sikorkowe trele – zaczyna je naśladować. Pewnego dnia kotu śni się jego mama, która we śnie radzi mu odnaleźć mądrą Kaczuszkę. Czy uda mu się spotkać z nią? A jeśli tak – czy pomoże ona Pazurkowi zrealizować jego marzenia? Refleksyjna książka o marzeniach, o uporze, by spełniać to, co sobie zaplanujemy. Mimo wielu przeciwności – związanych z fizycznością i uwagami innych. Bo przecież Pazurek niejednokrotnie słyszy, że koty przecież nie latają. Mimo wszystko kot walczy – to nic, że musi wysłuchiwać niekiedy przykrych rzeczy, to nic, że czasem to jego „latanie” boli. Książka zawiera mądre przesłanie, że nigdy nie wolno się poddawać i że trzeba uwierzyć w siebie. Jakże piękne są ilustracje Marcina Minora. Przeglądam książkę tam i z powrotem, i jeszcze raz. Ładnie przedstawiony świat zwierząt – pełen szczegółów na kocim futerku, w ptasich piórkach i na liściach drzew. Nawet ilustracje padającego deszczu sprawiają, że odnosi się wrażenie, że deszcz w istocie pada, na naszych oczach – choć za oknem gorące słońce. Książka może być pomocna w budowaniu w dzieciach wiary w siebie i w swoje możliwości. Wiek 4+