"- Ponieważ piraci nie powinni wyglądać jak ty, mówić jak ty i robić tego, co robisz ty. Jesteś pokręcona i mieszasz mi w głowie. - A niby dlaczego to moja wina? Jestem pewna, że miałeś w niej namieszane, jeszcze zanim się tu zjawiłam." Ach! Jak bardzo mnie wciągnęła ta książka! Wczoraj zaczęłam, a dziś skończyłam, coś chyba to oznacza. Muszę przyznać, że "Córka króla piratów" jest obecnie w gronie moich najbardziej uwielbianych książek! Takiej pozycji mi brakowało - przesyconej humorem, inteligentnymi bohaterami, podstępem, oceanem i piratami, a także nutką romansu. To był strzał w dziesiątkę! A ja chcę jeszcze! (drugi tom kupuję dopiero w listopadzie :() Kocham wszystko co jest związane z piratami, uwielbiam Piratów z Karaibów, to częściowo na nich się wychowałam. A tu dostaliśmy Panią Sparrow! Czego chcieć więcej? Alosa jest córką króla piratów, która potrafi o siebie zadbać. Jest podstępna, rozważna, a jej działania są przemyślane i to bardzo rozsądnie. Piratka jest kapitanem własnego statku złożonego w większości z kobiet. I nie z byle powodu znajduje się na Mrocznym Wędrowcu. Została pojmana przez ich załogę, chociaż, nie, sama dała się złapać. Podstęp ma ją sprowadzić po część mapy, którą musi zdobyć dla swojego ojca. Takich żeńskich postaci jak Alosa potrzebują książki! Alosę polubiłam od pierwszych kartek, jest intrygującą postacią, której chciałabym służyć na statku. Zdecydowanie polecam każdemu kto jest fanem Piratów z Karaibów i kocha zapach oceanu. To jest zdecydowanie książka dla nich, ale także potencjalny zjadacz fantastyki pokocha tą pozycję od pierwszych stron. Teraz tylko mi czekać, aż będą pieniążki i kontynuację kupuję musowo ❤️

W liczbie stron jest błąd książka ma 296 stron a nie 400. .............................................................................................

„Córka króla piratów”,książka, która samym opisem zdradza nam, że nudno na pewno nie będzie, a w szczególności, gdy główna bohaterka, to żywiołowa osoba i zawsze wyjdzie z opresji. Sama chociażby daje się schwytać innym piratom, aby tylko zdobyć od nich legendarną mapę skarbów. Strzeże jej bystry i nieziemsko przystojny oficer Riden, mężczyzna, który będzie dla niej swojego rodzaju rywalem, jakiego musi pokonać. Równocześnie udowodnić swoją wyższość nad nim i wyjść z tego zwycięsko. Co da się dojrzeć w tej historii to fakt, w jaki sposób autorka prowadzi fabule poprzez skupianie się na jego tempie, dialogach, które mają nam dobrze ukazać charaktery postaci i jak najmniej opisów, które tylko by spowalniały całą akcje. Stąd też dostajemy pozycję którą szybko się czyta, lekko, a wiele z fragmentów pobudza naszą wyobraźnię, daje nam wolną rękę w dodawaniu tego, co się dzieje w niektórych momentach. To, co przeczytamy i dodamy sobie w głowie, jest naszą historia. Wiem, że wielu osobom się taki styl może nie spodobać. Jednak pomimo tego faktu bardzo bym chciała was zachęcić do niej, żebyście dali jej szanse i poznali, kim tak naprawdę jest nasza córka króla piratów, Alosy, dziewczyny, która nie usiedzi w miejscu i zawsze będzie działać, nawet gdy jej przyjdzie zapłacić za jej własne błędy, a jedyną deską ratunku, by wyjść z opresji będzie ona sama.

Książki dla młodzieży, często potrafią z wartkiej akcji przejść w gorący romans, który pasuje do fabuły jak pięść do oka. Podobne obawy miałam względem Córki Króla Piratów, ale na szczęście okazały się one zupełnie niepotrzebne, bo Tricia Levenseller wiedziała co pisze. Jej piraci są żywi i nie dbają o higienę, brutalni i dość niebezpieczni jak na powieść, w której główną bohaterką jest siedemnastolatka. Autorka od razu wrzuca nas w wir walki, a jej Alosa daje popis swoich umiejętności. Alosa nie rozmyśla nad zachowaniem Ridena, pierwszego oficera. Dzięki temu ten nikły wątek romantyczny jest taki, jak powinien być - nie przysłania głównego zamysłu fabuły i nie do końca ukształtowany, świetnie wróży na przyszłość drugiego tomu. Mam ochotę płakać, że obok mnie nie ma kontynuacji. Króla Piratów to idealna historia, która mogłaby zrobić furorę na wielkim ekranie. Akcja jest wartka i nie pozwala na nudę, mknąc do przodu. Styl autorki jest lekki i dość... otwarty, pozostawiający nam wybór wyobrażenia sobie większości rzeczy. Tricia Levenseller nie skupia się na opisach, ale na dialogach i utrzymaniu tempa. Myślę, że w historii o piratach to jak najlepszy wybór. Jednocześnie jej styl jest wystarczający, aby opowieść nabrała kolorów i była łatwa do odebrania dla czytelnika. To rewelacyjna, odprężająca lektura, która pozostawia niedosyt, spowodowany oczekiwaniem na kolejną część.