Czeski humor? Jestem na tak! Dlatego też sięgnęłam po książkę "Ostatnia arystokratka" Evžena Bočka. Miałam nadzieję, że ta lektura nieco mnie rozbawi i pozwoli na odrobinę śmiechu. Wiecie co się okazało? Czytając tę pozycję od @wydawnictwostaraszkola płakałam z rozbawienia! O czym traktuje książka? Otóż opowiada ona o losach amerykańsko-czeskiej arystokratycznej rodziny Kostków, którym przypada w spadku rodzinna posiadłość. Bardzo ułożone jak dotąd życie familii wywraca się do góry nogami. Są zmuszeni przeprowadzić się do rezydencji, a ich wyjazdowi oraz przenosinom towarzyszy cała seria przezabawnych perypetii. Bohaterowie są mega fajnie wykreowani, a z zachowania każdego z nich można boki zrywać. Książka jest super - momentami naprawdę rozśmieszała mnie do łez. Czytając ją bawiłam się przednio. Jest to idealna lektura na poprawę humoru. Na dodatek jest tak płynnie napisana, że czyta się ją błyskawicznie. Mi zajęło to jeden wieczór. I na sam koniec dobra wiadomość - książek o rodzince arystokratów jest więcej, ponieważ jest to seria. Z całą pewnością sięgnę po kolejne tomy. Wam również polecam!

Jakie to było dobre!!!! Jakie to było śmieszne!!! Jakie to było wspaniałe!!! I na tym powinnam chyba skończyć :) Tu nie ma co więcej pisać, to trzeba po prostu przeczytać :) Jeśli lubicie śmiać się do rozpuku, jeśli lubicie czeski humor (a mi kojarzy on się z absurdem i groteską) to koniecznie sięgnijcie po przygody Marii, jej rodziny i służby :) Poznajemy Marię, która w formie dziennika opowiada nam o swoich perypetiach po przeprowadzce do Czech. Poznajemy jej rodziców (matkę o aspiracjach bycia kolejną Lady Di, choć maniery ma nie do końca arystokratyczne, ojca - skąpego i znerwicowanego) oraz służbę, która też jest warta uwagi: kucharka, która lubi sobie "golnąć", kasztelan hipochondryk i inne równie barwne postacie :) Na tym zamku znajdziecie tygiel przeróżnych ciekawych osbowości :) Ale.... Wbrew całemu komizmowi językowemu i sytuacyjnemu, który zastaniecie na kartkach tej książki, to dostajemy tutaj też trochę dziegciu. Te wszystkie postaci, bohaterowie "Arystokratki" - to my sami. W przerysowany, wyolbrzymiony sposób ukazane są nasze wady i przywary. Ileż to razy czytając tą książkę, myślałam "o kurczę, rzeczywiście tak jest, tak ludzie robią, może i ja bym sama tak zrobiła?" Książka genialna. Mądra i przeogromnie śmieszna. Na zły humor, po ciężkim dniu w pracy, po kłótni z przyjaciółką lub mężem, przy chorobie. Rano, wieczorem, na plaży, przy kominku w górach, na wakacjach, przy piwie lub winie, albo po prostu, jak jesteś tak szaleni, to żeby jeszcze to szaleństwo spotęgować :) Gorąco polecam!

Jeśli choć raz w życiu pomyślałaś/ pomyślałeś sobie, jak by to było być księżniczką, księciem, mieszkać w zamku, czy być arystokratą, to ta książka jest dla ciebie. Jeśli lubisz się pośmiać z zupełnie absurdalnych sytuacji, to musisz ją przeczytać. A jeśli chcesz po prostu przeczytać lekką, zabawną opowieść o pewnej zwariowanej rodzince, to nie zastanawiaj się dłużej. Maria Kostka wraz z rodziną Kostków wraca z Ameryki do Czech, aby zamieszkać w odzyskanym majątku rodzinnym. Dziedziczą zamek wraz z gosposią, panią Cichą, która absolutnie cicha nie jest, a do tego jeszcze uwielbia raczyć się orzechówką w ilościach co najmniej zbliżonych do kilku filiżanek herbaty dziennie. Do tego jest kasztelan, pan Józef, który nie dość, że nie darzy sympatią nowych właścicieli, turystów i ogólnie ludzi to jeszcze nie omieszka wypowiadać swoich komentarzy na głos. Jest jeszcze pan Spock, który jest ogrodnikiem mało mającym wspólnego z tym zajęciem. Dziś prawdopodobnie poznałam kolejne czeskie wulgarne słowo. Brzmi ono kurwa, ojciec wymówił je ze spójnikiem o, wiec razem wyglądało tak: o kurwa. W słowniku znalazłam, że kurwa to wulgarne określenie prostytutki. Hasła o kurwa tam nie ma, ale według mnie w języku czeskim w ten sposób wyraża się zaskoczenie, lęk lub przerażenie, ponieważ ojciec akurat załatwiał transport lotniczy naszych skremowanych krewnych do Czech, a po chwili powiedział: "o kurwa". s.9 Rodzina Kostków też nie jest mniej ciekawa. Maria, 19 letnia nastolatka, która wydaje się być najbardziej normalna z nich wszystkich, zaraz po przyjeździe na zamek dowiaduje się, że jej poprzedniczki dwie Marie zakończyły żywot nie mając lat 20. To nie napawa optymizmem. Ojciec Marii, nie dość, że sknera, to jeszcze bankrut na dorobku. Wszędzie widzi możliwość zarobienia pieniędzy, ale ciężką ręką później je wydaje. Matka, Amerykanka nieznająca czeskiego zgrywa hrabinę na pokaz. Do tego jest Milada, menadżerka z sąsiedniego zamku, która próbuje wdrążyć plan uratowania włości rodu Kostka. Milada odpowiedziała, że do nazwy jeszcze wrócimy, i zapoznała nas z badaniem na temat, co nie interesuje ludzi zwiedzających zamek. Zwiedzających zamek podobno nie interesują: obrazy 85%, meble 82%, daty 77%, rzeźby 76%, architektura 70%, nazwiska 68%, nic 47%. s. 169 Jak już możecie się domyślać po tym wstępie wydarzenia jakie mają miejsce na zamku są niebywale komiczne. Skandal goni skandal, a zuchwałość niektórych osób woła o pomstę do nieba. Czy uda się uchronić rodzinę przed bankructwem? Czy wszyscy wyjdą z tego cało i w jednym kawałku? Co będzie ze zmumifikowanym Pigmejem, komnatą Himmlera i jak bardzo wyrosną szczeniaki "podarowane" przez dobroduszną sąsiadkę. Tego i jeszcze więcej dowiecie się czytając "Ostatnią arystokratkę". Według pani Cichej zwiedzających interesuje tylko, gdzie są toalety i czy są płatne. Według Milady zwiedzających interesuje: duchy i straszydła i autentyczne przeżycia z nimi związane. Morderstwa i nieszczęścia, które miały miejsce na zamku (...). Pikantne historyjki z podtekstem erotycznym. Żywe zwierzęta (...) . Niedostępne przestrzenie (...). Żywi ludzie (...). Sławni goście(...). s.170 Czeski humor w czystej postaci połączony z czarną komedią pomyłek i niebanalną historią. Wciąga na maksa, a do tego powoduje wybuchy śmiechu, a uśmiech nie schodzi z twarzy. Polecam, choć wiem, że jak to z czeskim humorem bywa nie wszyscy będą się dobrze bawić. Ale warto zaryzykować, bo to świetna rozrywka, zwłaszcza w sezonie letnim, gdzie zwiedzanie zamków zdarza się każdemu turyście. Od tej pory już żadna wizyta nawet na opuszczonym zamku nie będzie dla mnie taka sama.

Ostatnia arystokratka to przypadek kliniczny z założeniem natychmiastowej hospitalizacji. Tu nic nie jest tak jak byście sobie myśleli, bo to nie jest normalna książka, normalny autor i normalna historia. Nie możecie tego przewidzieć, wyobrazić, poczynić jakichś założeń. Ta książka jest jak surrealistyczny arsenał atomowy, jak wojny których nie było, jak Ajatollah Chomeini grający przy wódce w rozbieranego pokera z prezydentem Zemanem, jak Ivan Trojan w polskiej telenoweli w roli braci Mroczków, jak Boguś Linda w Dirty Dancing w roli tej stetryczałej pary złodziei, jego, jej, nieważne, czy może nawet jak Burdż al-arab w Kazimierzu nad Wisłą. Tego po prostu nie było, bo dopiero teraz zgrały nam się w czasie, wyjątkowo zdebilała i dekadencka doba i autor, a zarazem Kasztelan jednego z czeskich zamków w jednej osobie, którego z racji nieprzewidywalności należałoby nazwać wielkim zderzaczem hadronów. Pił, ćpał, onanizował się na okrągło, świntuszył z połową personelu, niewykluczone że i wszystko naraz, powody będą dla mnie niejasne aż po grób. Ostatnia Arystokratka ostatecznie nie narodziła się w głowie człowieka stabilnego emocjonalnie. Kot pod wpływem barbituranów zasypiający w trakcie…..no tak, Deniska, córka wierzyciela zamku i jednocześnie była ćpunka i aktualna anorektyczka, z gównem na twarzy(Pulp Fiction). Kasztelan w szlafroku oczekujący podwyżki biletów do poziomu średniego wynagrodzenia w Czechach, kucharka ciągnąca równo orzechówkę, a na koniec szalona amerykańsko-czeska trójka właścicieli powracająca do swoich europejskich włości. On ze swoją neurotyczno-histeryc.......http://czechypopolsku.pl/ostatnia-arystokratka/