Chłopiec z lasu

Na każdą nową książkę Cobena czekam z niecierpliwością i pewnością co do mojego zachwytu po przeczytaniu. Autor to mistrz tworzenia wciagających historii, dobrze skonstruowanych i takich, gdzie po ostatniej stronie zbieramy szczękę z podłogi. Moje uwielbienie jest ślepe i nawet jeśli trafi mi się trochę słabsza propozycja, to niczego to i tak nie zmienia. "Chłopiec z lasu" to historia Wilda, który daje się wmanewrować w śledztwo dotyczące zaginięcia nastolatki. Ale to tylko wierzchołek całej fabuły, dostaniemy też polityczny spisek, tajnych agentów, celebrytów ukrywających prawdę, dramat dorastajacej dziewczyny i dość rozbudowany wątek obyczajowy dotyczący Wilda. Może się to wydawać dużo, ale te elementy fabuły świetnie ze sobą grają i tworzą dopracowaną całość. Mam wrażenie, że ta historia jest tylko wprowadzeniem do czegoś większego (ale to tylko moje zdanie), bo przeszłość głównego bohatera dalej pozostaje zagadką. Powieść bardzo mi się podobała, przyjemnie mi się ją czytało, czuć było ten cobenowski styl - lekki, a zarazem dobitny i dopracowany. Muszę się jednak zgodzić z opiniami innych, że nie jest to najlepsza książka spod pióra autora, ale wysoki poziom został utrzymany. Nie zagrało mi tu zakończenie, bo spodziewałam się czegoś bardziej zaskakującego, bardziej spektakularnego, a dostałam trochę tendencyjny koniec. Nie umniejsza to jednak mojego zadowolenia z lektury.

Harlan Coben to autor, którego uwielbiam od ponad dwudziestu lat i do którego mam ogromny sentyment. Po każdą napisaną przez niego powieść sięgam w ciemno i zawsze jest to dla mnie rewelacyjna przygoda. Tak też było w przypadku "Chłopca z lasu". Kolejny raz jestem po lekturze usatysfakcjonowana i już czekam na następne spotkanie z Cobenem. New Jersey, 1986 rok. W Stanowym Parku Krajobrazowym Ramapo Mountain znaleziono kilkuletnie dziecko. Wszystko wskazuje na to, że chłopiec przez długi czas przebywał w lesie i nikt go nie szukał. Mija trzydzieści lat. Wilde stara się żyć normalnie, choć jego przeszłość wciąż pozostaje zagadką. Pewnego dnia otrzymuje on wiadomość o zaginionej nastolatce. O pomoc w odnalezieniu dziewczyny prosi go ktoś, komu Wilde nie może odmówić. Czy uda mu się wyjaśnić tajemnicę zniknięcia nękanej przez kolegów Naomi. Harlan Coben jak zawsze nie zawodzi. "Chłopiec z lasu" nie jest może najlepszą książką autora, ale mi się bardzo podobała. Znajdziecie w niej misternie skonstruowaną zagadkę, świetnie wykreowanych bohaterów i ironiczne poczucie humoru. Coben potrafi w niezwykły sposób zaangażować w opowiadaną przez siebie historię. Wie jak trzymać w napięciu i niepewności do samego końca, myląc tropy i manipulując czytelnikiem. Zawsze, gdy jestem pewna, że już wszystko wiem i znam zakończenie, autor zaskakuje i udowadnia, że nic nie jest takie jak myślałam. Za to właśnie uwielbiam jego powieści! Ogromnym atutem tej książki są wyraziste i dobrze wykreowane postaci. Bardzo polubiłam Wilde'a , nie ukrywam, że liczę na wyjaśnienie tajemnic jego przeszłości. Cieszę się również ze spotkania z Hester Crimstein, charyzmatyczną prawniczką, którą znam z wcześniejszych powieści. Coben w swoich powieściach często porusza trudne tematy. W "Chłopcu z lasu" zwraca uwagę na problem przemocy wobec dzieci i nękania w szkole. Przeczytałam wszystkie książki Cobena, niektóre nawet dwa razy i przyznaję zauważam ich pewną schematyczność. Wiem, że niektórzy uważają ją za wadę. Mi jednak zupełnie ona nie przeszkadza, bo autor od lat trzyma poziom swoich powieści i za każdym razem podczas lektury bawię się doskonale. Dla mnie "Chłopiec z lasu" to dobra książka, z którą przyjemnie spędziłam czas. Polecam ją Wam bardzo!

Jak na każdą książkę Cobena, tak i na tę czekałam z niecierpliwością. Gdy więc dotarła, szybko do niej usiadałam. I zaczyna się naprawdę intrygująco. Odnaleziony w lesie tajemniczy chłopiec, który nie pamięta jak się nazywa i ile czasu spędził w dziczy, wzbudza ciekawość tak społeczeństwa jak i moją. Jednak jakież było moje zaskoczenie, gdy mimo sugestywnego tytułu, nie o tym jest ta historia! Owszem, głównym bohaterem jest właśnie Wilde, tytułowy „chłopiec z lasu”, jednak to już dorosły mężczyzna, a fabuła powieści idzie w zupełnie innym kierunku. Zostaje on zaangażowany do odnalezienia zaginionej nastolatki, dręczonej przez rówieśników. I mimo, iż sprawa szybko się wyjaśnia, okazując elementem gry w wyzwanie, wkrótce dochodzi do kolejnych zaginięć i tym razem z pewnością nie jest to żart nastolatków. Równolegle toczy się wątek polityczny, zaciekła walka na wysokich szczeblach i związana z nią afera taśmowa. Czy może mieć cokolwiek wspólnego z zaginięciami? Po lekturze czułam pewien przesyt – ilością wątków, które pojawiają się w powieści wprowadzając element chaosu, i pewien niedosyt wynikający z braku odpowiedzi na niektóre pytania. Wartka akcja jednak nie pozwala odetchnąć, a wyrazista postać Hester, znanej adwokatki dodaje smaku opowieści. Kończy się, jak zwykle u Cobena, zaskakująco. I jak zawsze pojawia się jeszcze bardziej szokująca dogrywka, która ostatecznie wywołuje uśmiech na ustach. Mimo, że w moim odczuciu nie jest to najlepsza z książek autora, to przeczytałam ją z prędkością błyskawicy nie nudząc się ani przez chwilę.

Harlan Coben w najlepszym wydaniu. Ależ ja go cenię i uwielbiam. Każda kolejna jego powieść to arcydzieło. Każda wciąga i uzależnia. Omamia i szokuje. Od jego powieści naprawdę można się uzależnić. I ja już jestem nałogowcem, wielkim fanem twórczości Cobena. Wilde, człowiek lasu próbuje odnaleźć zaginioną nastolatkę, Naomi, która była w szkole nękana. Wiele okoliczności jej zaginięcia nie dają mu spokoju. Mnożą się pytania i zagadki. Dociera do koleżanek i kolegów zaginionej, stara się iść tym tropem. Gdy wkrótce również znika kolega sprawa nabiera rumieńców i kolorów. Czyżby jednak źródłem zła była nastoletnia młodzież? Czyżby coś ukrywali? A może mieli cel w ich zniknięciu? Wilde porusza niebo i ziemię, dociera do rodziców nastolatki, i nic. Ale czy domyślacie się, kto go wspiera? Oczywiście, szalona prawniczka, Hester Crimestein. Ależ ona jest niesamowita i pełna energii, pomimo swojego szacownego wieku. Cofamy się do roku 1986, gdzie w parku zostaje znaleziony kilkuletni chłopiec. Nic nie wiadomo o jego przeszłości, ile przebywał w lesie, jak przetrwał. Dziecko rozumie po angielsku, jednak nie potrafi mówić. I właśnie ten chłopiec, Wilde, kilkadziesiąt lat później, będzie łącznikiem całej akcji, spoiwem między przeszłością a teraźniejszością. Świetnie wyszkolony, posiadający niecodziennie umiejętności i niebywałą intuicję. Ale nie wie jednego, nie zna swoich przodków, nie wie kim jest, jaka płynie w nim krew. Wilde to taki outsider, stroniący od ludzi, żyjący w swojej kapsule w dzikim lesie. Więcej nie puszczę pary z ust, sami się przekonajcie, co łączyło chłopca z lasu z całą historią … Chłopiec z lasu to Coben w najlepszym wydaniu, miło zaskakujący czytelnika z każdą kolejną powieścią. Sednem tej powieści, ukrytym pod płaszczem świetnie skonstruowanej fabuły, jest próba odpowiedzi na pytania: kim jestem? skąd pochodzę? kim byli moi przodkowie? Nie każdy potrafi pewnie i celnie udzielić odpowiedzi na te pytania, nie każdy należy do grona szczęśliwców. Tak na pewno nie mógł siebie oceniać Wilde, tytułowy chłopiec z lasu. Ta lektura podejmuje też ważne zagadnienie, jak potrzeba bycia zrozumianym i zaakceptowanym przez otoczenie, chęć zaadaptowania się do istniejącej rzeczywistości i realiów życia, próba przezwyciężenia kryzysu tożsamości, walka o wpływy i władzę, korupcja. Głębokie i refleksyjne klimaty, z nutką nostalgii i wzruszenia. Ta historia, zresztą jak wiele opowiedzianych przez Cobena, aż kipi od ironii i sarkazmu w najlepszym, zdecydowanie inteligentnym wydaniu. To sprawia, że tą historią się żyje, przeżywa razem z bohaterami, jest się w środku całej zaskakującej akcji. Te niezwykle i liczne zwroty akcji są momentami trudne do opanowania i pojęcia. Nie ma czasu ani możliwości na nudę, nasze przewody nerwowe muszą pracować na najwyższych obrotach. A później tylko nieprzewidywalne i zaskakujące zakończenie, wbijające w wygodny fotel. Czy wystarczy? Myślę, że emocji aż nadto, jak na jedną powieść ... Lekturę czyta się zdecydowanie za szybko, umyka między palcami. Ale to zasługa kunsztu autora, prosty i przemawiający do odbiorcy język, liczne dialogi, szybkie tempo, nieoczekiwane zwroty akcji i doskonale dopasowane do siebie i wzajemnie się uzupełniające poszczególne elementy fabuły. Przez całą lekturę odczuwa się delikatny niepokój, strach i mroczną atmosferę, zwłaszcza tytułowego lasu. Powtórzę to po raz kolejny. Książki wydawane przez Albatros zawsze są na godnym poziomie, te również odnosi się do tej powieści. Okładka to tylko mały przedsmak tego, co nas czeka w środku. Ta okładkowa droga prowadząca do lasu do precyzyjne i doskonałe odzwierciedlenie fabuły. Nic dodać, nic ująć, resztę trzeba doczytać. Książkę już niestety skończyłam, nadal jednak jeszcze tkwi w moich myślach. Jednego żałuję bardzo, że to już jednak koniec ... Kto nie zna jeszcze Cobena to polecam bez mrugnięcia okiem. Z nim nie ma miejsca ani czasu na nudę. Natomiast szkoda waszego czasu, jeszcze tyle jego powieści czeka na was. Wybuchowa kompilacja emocji i napięcia na wyciągnięcie ręki!