Jak każde lipowo bardzo dobra. Przyjemnie i szybko się czytało.

Biuro podróży Katarzyny Puzyńskiej poleca: Pakiet „Nora”, czyli wakacje z deszczykiem! Tylko u nas! Ekscytujący pobyt w Brodnicy i Lipowie. Położenie: idealne miejsce na wyjątkowo (nie)spokojny wypoczynek dla wszystkich ukrywających rodzinne tajemnicy, udzielających fałszywych alibi, zbuntowanych nastolatek, zdradzonych kochanków, szemranych przedsiębiorców, mafiosów, alkoholików, delikwentów zaburzonych psychicznie, osobników kłamiących w żywe oczy policji i przestępców wszelkiej maści! Zakwaterowanie: ze świetnym widokiem na taśmy policyjne. Sygnał nadjeżdżających radiowozów – bez dodatkowej opłaty! Nie zmrużysz u nas oka! Satysfakcja gwarantowana albo zniżka -20% na profesjonalne usługi grabarza! Atrakcje dla wczasowiczów : uduszenia, okaleczenia, śmiertelne upadki, zaginięcia, akty przemocy, zawiłe śledztwa, spektakularne otrucia, udane/nieudane zamachy na życie urlopowiczów zupełnie gratis! Aż trudno uwierzyć, że to już dziewiąta (!) odsłona sagi kryminalnej o policjantach z Lipowa. Jak ten czas leci, a pomysłów autorka nadal ma bez linku. „Nora” to rasowy kryminał – z szybką akcją, wciągającym śledztwem i znakomitymi bohaterami pierwszego i dalszych planów. Trochę się martwiłem, kiedy wziąłem książkę do ręki, bo ponad 800 stron to wyjątkowo dużo jak na sensacyjno-rozrywkową lekturę. Moi znajomi trochę psioczyli, że „Nora” jest zdecydowanie za długa, ale dla mnie mogła być nawet dwa razy dłuższa. Ani przez chwilę się nie nudziłem! Zwrot akcji za zwrotem akcji, kiedy jeden podejrzany zostawał wyeliminowany od razu pojawiał się następny, a atmosfera gęstniała ze strony na stronę. Ogromny plus za krótkie zdania, dynamiczne dialogi i ograniczenie opisów do niezbędnego minimum. Jestem wielkim fanem Klementyny Kopp, czyli najbardziej niezwykłej policjantki polskiej literatury kryminalnej, więc bardzo się ucieszyłem, że i tym razem odegrała w opowieści wiodącą rolę. O książkach takich jak „Nora” mówi się, że czyta się je jednym tchem. Tym razem to tchnienie było rozłożone na kilka pełnych wrażeń wieczorów, ale czas poświęcony na lekturę na pewno nie był czasem straconym. Z niecierpliwością czekam na kolejną powieść pani Katarzyny Puzyńskiej, bo niezmiennie trzyma bardzo wysoki poziom. Chapeau bas! …. nic tylko rezerwować wakacyjny pobyt w Lipowie :)

Jak zwykle autorka nie zawiodła, uwielbiam intrygę w jej książkach, a nawet opisy przyrody, czy miejsc nie są nudne; wplątanie w akcję prywatnych spraw policjantów rozwiązujących kolejne morderstwa sprawia, że stają się bliscy czytelnikowi, tacy normalni, z wadami, ale też ogromnymi zaletami; to niesamowite ile zbrodni można umieścić w takim kawałeczku okolicy Bachotka, Brodnicy, a w ostatniej książce Nowego Miasta Lubawskiego; być może wpływ na moją sympatię do książek tej autorki ma, między innymi, fakt, że większość wakacji w dzieciństwie spędziłam właśnie wśród tych okolic, dokładnie w Brodnicy, Nowym Mieście i nad Bachotkiem, ale to tylko niewielka część tej sympatii, ogromie więcej to podziw dla autorki za doskonałą akcję, dobrze skojarzone wątki i połączenie pozornie nieistotnych szczegółów w całość, którą doskonale się czyta i ma ochotę na więcej; polecam z całego serca utwory tej autorki, ja mam już za sobą dziewięć powieści cyklu Lipowo i mam nadzieję na więcej

Zachorowałam na Puzyńską! z tego nie da się - NIE CHCĘ się wyleczyć :) Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy, nie wyobrażam sobie zakończyć na "Norze"..

Berenika Borkowska jest młodą i zbuntowaną dziewczyną. Nikogo się nie słucha i w ogóle nie szanuje rodziców. Już niejednokrotnie uciekała z domu, żeby po chwili do niego wrócić. Zanim więc jej rodzice zgłaszają zaginięcie mija trochę czasu, bo przecież już niejednokrotnie wywijała im taki numer. Jej najlepsze przyjaciółki uważają, że dziewczyna znalazła się w niebezpieczeństwie. Dodatkowo na jaw wychodzą niepokojące wieści. Okazuje się bowiem, że Berenika miała romans, ze sporo od siebie starszym mężczyzną, ojcem jednego z policjantów. Jakiś czas później zostają odnalezione zwłoki zamordowanej pacjentki szpitala psychiatrycznego. Niegdyś moją ulubioną autorką kryminałów była Camilla Lackberg. Jednak spadła na drugie miejsce, a to za sprawą Katrzyny Puzyńskiej i jej serii o Lipowie. Z Lackberg miałam momenty, gdy niektóre książki nie mógłby mnie porwać i w mojej ocenie wypadały kiepsko. Sprawy się mają zgoła inaczej w przypadku dzieł Puzyńskiej. Żadna z historii toczących się w Lipowie mnie nie zawiodła. Przynajmniej na razie i mam nadzieję, że taki stan rzeczy będzie się utrzymywać aż do ostatniego tomu. Choć nie wyobrażam sobie momentu, w którym będę musiała się na zawsze pożegnać z Danielem, Weroniką, Emilką, Klementyną i innymi. Bardzo przywiązałam się nie tylko do tych bohaterów, ale i do miejsc, których opisy pobudzają wyobraźnię. Jestem z Puzyńską od samego początku. Przeczytałam „Motylka” zaledwie kilka dni po premierze i tak samo było w przypadku kolejnych książek. Co później było dostarczało mi okropnych męczarni, bo trzeba było cierpliwie wyczekiwać kolejnego tomu, który pojawiał się stanowczo zbyt późno! O i tutaj w tym miejscu znajduje się jedyna i największa wada tej serii. Kolejne części powinny pojawiać się zaraz po skończeniu poprzednich. Tym bardziej, że autorka funduje nam takie zaskakujące finały. Szczerze mówiąc, jeszcze nie zdarzyło mi się odgadnąć, kto był zabójcą. Za co naprawdę podziwiam autorkę. Konstrukcja intryg i sekretów jest na najwyższym poziomie. Puzyńska posługuje się lekkim i przystępnym piórem, treść pochłania się z czystą przyjemnością. Jej warsztat ewoluuje z każdą kolejną powieścią. Staje się coraz lepszy i bardziej dopracowany. Jeżeli ktoś nie czytał poprzednich tomów, to najlepiej zacząć od pierwszej części. Wątek obyczajowy jest tutaj mocno rozwinięty. Historie o Lipowie będę polecać zawsze i wszystkim, bo naprawdę warto.