Pełna recenzja na blogu http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2019/01/jennifer-l-armentrout-obsesja.html Zakochałam się. Wszyscy, którzy pokochali Daemona Blacka? Przygotujcie się na Huntera! Ja nie czytam fantasy. Wampiry, wilkołaki, wiedźmy, zombie i inne tego typu stworzonka? To nie moja bajka. No chyba, że w serialach, wtedy mi nie przeszkadzają, ale za książkami fantasy nigdy nie przepadałam i tak mi zostało do dziś. Ale jeśli jest jedna osoba, która potrafi mnie rozkochać w nieludzkim świecie, to jest nią właśnie Jennifer L. Armentrout. Ta autorka potrafi zaciekawić mnie czymkolwiek - nigdy nie sądziłam, że pokocham kosmitów, a tu proszę. Arumianie są bezduszni, skupieni na swoich potrzebach i stworzeni by zabijać, i pożywiać się na innych. Hunter jest jednym z nich, potężny, bezwzględny zabójca. Jest chłopcem na posyłki Departamentu Obrony, ale nie przeszkadza mu to, bo zabijanie złych Luksjanów jest dla niego przyjemnością. Jest niezwykle arogancki, oziębły i nieprzyjemny. Zupełnie nie obchodzi go życie innych i tak naprawdę interesuje się tylko sobą. Swoim zachowaniem, arogancją i ciętym językiem od razu przypomniał mi Daemona, więc nie potrzeba mi było wiele, żeby go pokochać. Właściwie wiedziałam, ze zupełnie dla niego przepadnę jeszcze zanim zabrałam się za czytanie tej książki. Serena staje się celownikiem Luksjan i zarządu, kiedy jej przyjaciółka zostaje zabita przez jednego z Luksjan na jej oczach. Wcześniej dowiaduje się poufnych informacji, które Mel podsłuchała u swojego chłopaka, a za które została zamordowana. Teraz to ona jest w niebezpieczeństwie i Departament Obrony wysyła do niej Huntera, który ma się nią zaopiekować. Niestety mężczyzna już od pierwszego momentu działa jej na nerwy - rządzi się, obraża ją, a do tego jest niewiarygodnie atrakcyjny, a ona nie potrafi ukryć tego, że ją do niego ciągnie. Niestety nie lubi, kiedy się nią rządzi, dlatego niejednokrotnie dochodzi między nimi do sprzeczki. Nie podoba jej się to, że nagle stała się zależna od nieznajomego faceta - kosmity, który na dodatek ciągle ją denerwuje. Serena jest pyskata i zadziorna, a już na pewno nie daje sobie w kaszę napluć i za to ją bardzo polubiłam. Razem z Hunterem tworzyli mieszankę wybuchową, a jednocześnie seksualne napięcie między nimi można było wręcz ciąć nożem. Myślę, że nie ma wątpliwości, że ja wam te książki polecam. Hunter to największy drań i samiec alfa, z jakim miałam do czynienia, nawet większy niż sam Daemon, i przez to nie da się go nie pokochać. Każda scena z nim w roli głównej była dla mnie rozrywką, a jedna z ostatnich scen książki na długo pozostanie mi w pamięci. Musiałam się normalnie wachlować zeszytem, a jednocześnie zazdrościłam Serenie. Poważnie, gdzie ja znajdę takiego kosmitę? Jeśli nie znacie jeszcze tego świata, to nie wiem co robicie. A mówi to osoba, która nawet nie lubi fantasy. Chcę więcej Daemona, chcę więcej Huntera, więcej, więcej, więcej. Czekam już tylko na "The Darkest Star" u nas w Polsce i będę spełniona.