Wilkołak

Uwielbiam książki pana Wojtka. "Wilkołak" to książka, która znajduje się na mojej liście książek obowiązkowych do przeczytania:)

Detektyw Wolski powraca w najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza, pt. „Wilkołak”. Główny bohater na pogrzebie swojego ojca widzi osobę, która od lat uchodzi za martwą, a która kiedyś miała specjalne miejsce w jego sercu. Przeświadczony o tym, że Iga nie była jedynie przewidzeniem, razem z Adamem Górnikiem próbuje dociec prawdy w raczej nielegalny sposób. W międzyczasie musi się też uporać ze sprawami rodzinnymi. Więcej akcji nie zdradzajmy, wątków jest wiele, każdy ciekawy i każdy prowadzi do tytułowego wilkołaka. Kto nim jest? Czego chce? Nie tylko to jest zagadką w tej książce. Dla mnie równie interesująca była przeszłość nowo poznanych bohaterów. Pomimo iż jest to trzecia część serii, dla mnie była to pierwsza styczność z detektywem Wolskim i choć nie był on najsympatyczniejszą postacią (za to nadrabiał humorem i nieprzewidywalnością), to muszę się dowiedzieć co tam miało miejsce wcześniej.

Przeczytałam do tej pory kilka książek Wojciecha Chmielarza, ale ta bez wątpienia jest z nich najlepsza. Detektyw Wolski na pogrzebie swojego ojca dostrzega z daleka swoją dawną miłość, która zginęła niemal dekadę temu. To nie daje mu spokoju. Rozkopuje jej grób, żeby się przekonać, czy na pogrzebie, w którym uczestniczył dawno temu pochowano na pewno jego dziewczynę. Okazuje się, że nie, a dalsze poszukiwania prowadzą na tropy innych zamordowanych i zaginionych dziewczyn. W dodatku ginie następna, a akcja książki ze strony na stronę coraz bardziej przyspiesza. Wciągająca fabuła, nieoczywiste rozwiązania poszczególnych wątków, niesztampowi bohaterowie oraz styl sprawia, że łyknęłam tę książkę 'na raz'.

„Wilkołak” Wojciecha Chmielarza to już trzeci tom serii gliwickiej… i kolejna książka przy czytaniu, której obiecuje sobie zacząć sprawdzać czy nie było czegoś wcześniej ???? Mimo, że zaczęłam serię od końca nie czułam, że gubię wątki lub coś jest niedopowiedziane. Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, który na pogrzebie własnego ojca dostrzega dawną miłość- Igę. Nie było by to zapewne nic dziwnego gdyby nie to, że Iga została zamordowana 8 lat temu! Dawid wbrew zdrowemu rozsądkowi postanawia odnaleźć dawną koleżankę i odpowiedzieć na pytanie co tak na prawdę się stało przed ośmioma laty w Gliwicach. W misji tej detektywowi pomaga prokurator Adam Górnik. Nie wiem jakie relacje łączyły tych dwóch w poprzednich częściach, ale w „Wilkołaku” ich „współpraca” jest jednym z ciekawszych elementów książki. Mimo delikatnie mówiąc szorstkiej przyjaźni razem podejmują coraz bardziej ryzykowne decyzje pakując się w coraz większe kłopoty. To już trzecia książka Wojciecha Chmielarza, która czytałam i muszę przyznać, że czytało się je bardzo dobrze. Fabuła jest wciągająca, bohaterowie są normalnymi ludźmi,a nie plastikowymi ideałami i co dla mnie najważniejsze nie ma stu wątków pobocznych, w których człowiek gubi się już na prologu ???? Dodatkowym plusem dla mnie było to, że akcja dzieje, się na Śląsku, przez co teraz trochę bardziej będę bała się wychodzić po zmierzchu, ale fajnie było odnajdywać znajome miejsca na kartach książki. mniej

"Wilkołak" trzecia część przygód detektywa Dawida Wolskiego. Detektyw, osiem lat po zaginięciu swojej ukochanej wznawia śledztwo. Dawid łamie zasady, porywa lekarza, bezcześci grób, wszystko po to, aby się dowiedzieć co przydarzyło się ukochanej. Na drodze staje mu ktoś, kto nie chce, aby kobieta została odnaleziona. Zaczyna mordować kolejne kobiety... Szybka akcja, mnogość zagadek, dobrze wykreowana postać Dawida sprawia, że książkę bardzo dobrze się czyta i zwiększa apetyt na kolejną część przygód detektywa.

"Wilkołak" jest trzecią i ostanią częścią cyklu gliwickiego, ja czytałam go nie znając wcześniejszych tomów, jednak odnalazłam się bez problemu. Główny bohater, detektyw Wolski, ma trochę na sumieniu, a dążenie do odkrycia prawdy nie ma dla niego tematów tabu. Nielegalna ekshumacja, porwanie lekarza, włamanie z kradzieżą? Czego się nie robi, aby odnaleźć Igę. A przede wszystkim dopaść tego, kto od lat poluje i morduje młode dziewczyny, odnaleźć wilkołaka i zakończyć czarną serię... Świetna książka, pełna zaskakujących zwrotów akcji, która od początku do końca wciąga w wir wydarzeń, niczym dobry film sensacyjny. Warto przeczytać!

Zakończenie trylogii gliwickiej niestety już za mną... Wojciech Chmielarz jak zawsze nie zawiódł. Historia jest niezwykle wciągająca i zaskakująca, nie sposób się od niej oderwać. Książka w bardzo dobrym stylu podsumowała wszystkie wątki i naprawdę jest mi ogromnie przykro, że musimy się rozstać z Dawidem Wolskim... Liczę jednak, że Chmielarz nie pozwoli swoim wielbicielom długo czekać na kolejną genialną powieść spod swojego pióra.

Po książki Wojciech Chmielarza mogę sięgać w ciemno. Ucieszyłam się, kiedy w ręce wpadła mi jego najnowsza powieść. Tylko nie spodziewałam się, że to trzecia część o detektywie Dawidzie Wolskim. I trochę przeszkadzało mi to, że nie znałam wcześniejszych części. Ale książkę czytało mi się bardzo dobrze. Postacie są wyraźne, z ogromem wad. Dawida można nie polubić, jego postać jest kontrowersyjna. Książka wciąga, akcja pędzi szybko. Polecam:)

Po książki Wojciech Chmielarza mogę sięgać w ciemno. Ucieszyłam się, kiedy w ręce wpadła mi jego najnowsza powieść. Tylko nie spodziewałam się, że to trzecia część o detektywie Dawidzie Wolskim. I trochę przeszkadzało mi to, że nie znałam wcześniejszych części. Ale książkę czytało mi się bardzo dobrze. Postacie są wyraźne, z ogromem wad. Dawida można nie polubić, jego postać jest kontrowersyjna. Książka wciąga, akcja pędzi szybko. Polecam:)

"Był wilkiem. Wilki nie wstydzą się tego, że polują. Wilki są dumne." "Wilkołak" to trzecia część trylogii gliwickiej. Informacja dla tych, którzy nie znają poprzednich tytułów - uważam że trzeba się z nimi zapoznać. Tutaj autor nie tylko przedstawia nowe śledztwo, w którym bierze udział znany detektyw Wolski, ale zostają też wyjaśnione sprawy z poprzednich książek. Pisarz często nawiązuje do przeszłości bohaterów. Jeśli ktoś nie zna książek "Zombi" i "Wampir" może się gubić w fabule. Akcja toczy się w takich miastach jak Gliwice, Ruda Śląska oraz moje rodzinne Tarnowskie Góry. Pisarz dobrze oddał klimat Górnego Śląska. W książce pojawiły się znane mi miejsca, a to sprawiło, że fabuła stała się bardziej autentyczna. Odnosiłam wrażenie, że nie czytam fikcji, a opisane zdarzenia mogły mieć miejsce. Na pogrzebie swojego ojca, D. Wolski widzi kobietę, która zaginęła przed laty. Jest starsza, zmieniona, ale Wolski jest pewny, że to Iga. Sprawa nie daje mu spokoju i z pomocą prokuratora, A.Górnika, postanawia ją odnaleźć. Szybko okazuje się, że w sprawę może być zamieszany seryjny morderca. Śledztwo nabiera tempa, wychodzą na jaw dawne sprawy. W kręgu podejrzanych jest kilka osób. Pojawiają się informacje o dawnych ofiarach. Początkowo trudno mi było rozwikłać zagadkę. Czułam narastające napięcie, nie chciałam odłożyć książki. A jeśli nie mogłam czytać, ciągle zastanawiałam się, kto jest zabójcą, kto porwał Igę i czy dziewczyna faktycznie żyje? W książce jest też dobrze zarysowane tło obyczajowe. Bohaterzy mają rodzinne problemy, a ich rozwiązań szukają min.u księdza. Postaci wyraziste, można dostrzec sporo negatywnych cech. Bardzo trudno kogoś polubić. Wolski zaskakuje na każdym kroku. Jego pomysły i przemyślenia wywołują zażenowanie. Jeśli chodzi o zakończenie, to choć sprawca był w kręgu moich podejrzanych, to i tak pewnych zdarzeń nie udało mi się przewidzieć. Jedna rzecz ciągle mnie nurtuje i mam żal, że nie została wyjaśniona. Kryminał czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Postaci wyraziste, płynna akcja. Jestem zadowolona z poświęconego czasu i trochę żałuję, że to już koniec serii. Książkę polecam fanom kryminału, ale jak już wczesniej wspomniałam, zachęcam najpierw do przeczytania poprzednich części.

Za każdym razem autor mnie zaskakuje. Każda książka to niesamowitą moc wrażeń, teraz ich też nie zabrakło. Jeśli jeszcze zastanawiacie się czy przeczytać tę lekturę to chcę rozwiać wasze wątpliwości. Warto po nią sięgnąć, nie pożałujecie.

Za każdym razem autor mnie zaskakuje. Każda książka to niesamowitą moc wrażeń, teraz ich też nie zabrakło. Jeśli jeszcze zastanawiacie się czy przeczytać tę lekturę to chcę rozwiać wasze wątpliwości. Warto po nią sięgnąć, nie pożałujecie.

Nie czytałam poprzednich części tego cyklu i już wiem, że koniecznie muszę je nadrobić. Nie przeszkodziło mi to w czytaniu "Wilkołaka", choć początkowo ilość bohaterów nieco mnie przytłaczała. To jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Wciąga od pierwszych kartek i naprawdę trudno ją odłożyć. Wątek seryjnego mordercy interesujący, tym bardziej osadzony w naszych polskich realiach. Jasne, może trudno lubić detektywa Dawida Wolskiego, ale nie budzi on jednocześnie mojej niechęci a w zespole z prokuratorem Adamem Górnikiem tworzy niezły duet. Już się nie mogę doczekać filmu na podstawie tej książki.

Książki Wojciecha Chmielarza biorę w ciemno ! Poprzednich książek o detektywie Dawidzie Wolskim nie czytałam, ale nie przeszkadzało mi to przy czytaniu " Wilkołaka" czyli trzeciego tomu. Na pogrzebie swojego ojca, Dawid przez jedną chwilę widzi Igę. Tę Igę. Dziewczynę, która zaginęła osiem lat temu i uznano ją za zmarłą. Nikt mu nie wierzy, że ją widział, więc postanawia na własną rękę poprowadzić śledztwo i odnaleźć ją. W niebezpieczną grę wciąga swojego jedynego przyjaciela i wspólnika, prokuratora Adama Górnika. Mężczyźni zaczynają swoje poszukiwania od wykopania ciała Igi z grobu. W tym samym czasie ktoś zaczyna " polowanie " na młode, bezbronne dziewczyny. "Wilkołak" tak jak i pozostałe książki Wojciecha Chmielarza trzyma wysoki poziom. Tutaj każde słowo, każdy czyn bohatera ma znaczenia. A bohaterowie to nie jakieś płaskie, bezbarwne postacie, przy czytaniu książki można poczuć się, jakby to były osoby z krwi i kości. Wspaniałe dialogi, wartka akcja i zaskakujące zakończenie, wszystko to znajdzie w tej książce.

Detektyw Dawid Wolski na pogrzebie ojca widzi na cmentarzu Igę, która… została zamordowana 8 lat wcześniej. Nikt mu nie wierzy. Razem z prokuratorem Adamem Górnikiem profanują grób. Zaczyna się niebezpieczna gra. Detektyw nie spocznie, dopóki nie odnajdzie kobiety. Wolski i Górnik to zupełnie inne postacie niż sądziłam. Podziwiałam umiejętność kłamania Dawida, jego upór i zaciętość. Jednak jego działanie pod wpływem emocji, brak skrupułów, łamanie prawa i postępowanie wbrew zasadom moralnym, do tego szaleństwo, nieprzewidywalność nie przysparzało mu chwały. Prokurator intrygował mnie swoją przeszłością. Kilka razy zdumiał mnie swoim zachowaniem. Pozostali bohaterowie zostali dobrze wykreowani, są prawdziwi, naturalni. Powieść można czytać bez znajomości poprzednich tomów. Skupiłam się na bieżących wydarzeniach i wielotorowej akcji, którą autor nieźle zagmatwał. Początkowo dominują wątki obyczajowe związane z relacjami w rodzinach, codziennym życiem bohaterów. Małe, osobiste dochodzenie w sprawie zaginięcia Igi rozwija się w wielowątkowe śledztwo, które zatacza coraz szersze kręgi. Autor stworzył postacie połączone często skomplikowanymi relacjami, zdarzeniami, emocjami. Wszystko po to, by czytelnik zbyt szybko nie rozgryzł głównej zagadki. Śledztwo toczy się niemrawo, a detektyw z prokuratorem skaczą sobie do oczu. Akcja trwa kilka dni. Dużo się dzieje. Fabuła jest dopracowana. Dopiero pod koniec czytelnik dowiaduje się, kim jest Wilkołak i jakie są jego motywy postępowania. Finał zaskakujący, jednak bez efektu „wow”. Poczułam niedosyt. Zabrakło mi emocji, choć sam wydźwięk sprawy jest przerażający. Dobrym zabiegiem fabularnym było oddanie głosu Wilkołakowi, by zobaczyć jego metody działania, polowanie na ofiarę. To kolejna powieść, w której autor rozbudowuje wątek społeczno-obyczajowy i pochyla się nad kondycją polskiej rodziny. Słodko nie jest. Kłótnie, krzyki, wulgaryzmy, oskarżenia, alkoholizm – to sprawia, że opisane historie współtworzą atmosferę napiętą i mroczną. „Wilkołak” to dobra powieść z wartką akcją, z którą nuda nam nie grozi. Realność i naturalność oraz skomplikowana sprawa kryminalna sprawiają, że tak łatwo nie da się od niej oderwać. Kontrowersyjna postać detektywa Wolskiego wzbudza skrajne emocje. Jak w lustrze odbijają się w książce relacje rodzinne Polaków i ich codzienne problemy.

„Wilkołak” to trzecia część serii z detektywem Dawidem Wolskim. Trochę obawiałam się sięgać po niego, bo jeszcze niw czytałam dwóch poprzednich części, ale kiedy widzę nową powieść Wojciecha Chmielarza, nie mogę przejść obojętnie obok niej. Do tego ta świetna okładka, która od razu wpadła mi w oko. W tej części prywatny detektyw Dawid Wolski musi zmierzyć się z duchami swojej przeszłości i to dosłownie. Na pogrzebie swojego ojca, wziętego adwokata, widzi swoją dawną miłość Igę. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że dziewczyna została zamordowana osiem lat wcześniej. Zanim Wolski zdąży do niej podejść, dziewczyna ucieka. Od tego momentu Wolski stara się na różne sposoby, często nielegalne i pozbawione skrupułów, odkryć prawdę dotyczącą Igi. We wszystkim pomaga mu prokurator Adam Górnik, z którym łączą go sprawy z życia zawodowego, jak i prywatnego. Cieszę się, że miałam okazję poznać detektywa Dawida Wolskiego. Chociaż nie wszystkie jego cechy i zachowanie nadawały się do lubienia. Okazał się on nietypowym, poturbowanym przez los facetem, który nie boi się dociekać prawdy, nawet gdy sytuacja jest niebezpieczna. Wolski jest uparty, niepokorny, zawzięty, często działający pod wpływem emocji, niezgodnie z prawem i wbrew zasadom moralnym. Autor świetnie go scharakteryzował, podobnie, jak resztę postaci. Każda z nich ma różne problemy i wnosi coś nowego do historii. Fabuła, jak zawsze w przypadku powieści Chmielarza, jest bardzo dopracowana. Najpierw autor serwuje nam strzępki informacji, by z czasem, rozdział za rozdziałem, odkrywać nowe fakty, które na końcu tworzą zaskakujący finał. „Wilkołak” okazał się wciągającą, mocną i konkretną powieścią, z gorzkim zakończeniem.

Po książki Wojciech Chmielarza mogę sięgać w ciemno. Ucieszyłam się, kiedy w ręce wpadła mi jego najnowsza powieść. Tylko nie spodziewałam się, że to trzecia część o detektywie Dawidzie Wolskim. I trochę przeszkadzało mi to, że nie znałam wcześniejszych części. Ale książkę czytało mi się bardzo dobrze. Postacie są wyraźne, z ogromem wad. Dawida można nie polubić, jego postać jest kontrowersyjna. Książka wciąga, akcja pędzi szybko. Polecam:)

„Wilkołak” to powieść, którą czyta się z zapartym tchem. Cały wątek kryminalny jest pełen niejasności do samego końca. Niby sprawa sprzed wielu lat, ale nadal aktualna i niosąca swoje żniwo. Znajdziemy w niej profanację zwłok, śledztwo prowadzone na własną rękę, wiele intryg i manipulacji. Historia w nie zawarta jest mroczna, tajemnicza i czasami przerażająca. Nie można się przy tej książce nudzić, nie ma tu zbędnych opisów, każdy wątek jest ważny i ma swoje znaczenie. Jest to moja pierwsza przeczytana książka tego autora i mimo, że jest to trzecia książka o losach Dawida Wolskiego to nie przeszkadza to w czytaniu i odnalezieniu się w fabule.

Wojciech Chmielarz i jego "Wilkołak" to książka, na którą warto było poczekać. Codziennie z niecierpliwością oczekiwałam kuriera, który gdy tylko przyniósł przesyłkę, zaraz ją otworzyłam i zaczęłam czytać, do rana i miałam już lekturę za sobą. Od książki nie można się oderwać. Czytając "Wilkołaka" ma się wrażenie, że faktycznie takie zdarzenia mogły mieć miejsce, choć zbieżność wydarzeń to czysta fikcja literacka, która jest kontynuacją losów bohaterów z poprzednich książek tego autora. W "Wilkołaku" musimy dojść praktycznie do końca, żeby, dowiedzieć się kto więzi, zabija i dlaczego. Autor w tej części świetnie po zakańczał wszystkie wątki z poprzednich książek, wiemy, że już nic na temat tych bohaterów więcej nie napisze. Myślę, że dla czytelnika to dobry znak, trzeba czekać na coś nowego, a zapewne będzie tak dobre jak wszystkie poprzednie jego lektury. Ja uwielbiam czytać pana Chmielarza i za tę książkę daję 10/10, okładka też jest jedyna w swoim rodzaju, charakterystyczna dla książek pana Wojciecha. Zachęcam do lektury, na pewno nikt nie pożałuje spędzonego czasu poświęconego czytaniu.

Nietuzinkowa, fantastycznie skonstruowana powieść. Uwielbiam prozę Wojciecha Chmielarza i z chęcią sięgam po kolejne książki. Nikt tak jak Chmielarz nie potrafi zagłębić się w ludzką psychikę.