Wiesz dobrze że kocham Nicholasa Sparksa. Za ten romantyzm w każdej jego książce, za radości i troski, za tragedie i różne zakończenia. Czasami dobre, czasami okrutne. W najnowszej książce – „Z każdym oddechem” na początku byłam zauroczona. Oczywiście był schemat – ona i on, Hope i Tru, kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością ale to mi nie przeszkadzało bo wiem na czym polega fenomen pisarza. Pani nieuchronnie zbliża się do czterdziestki, pan jest już po i spotykają się na jednej z plaż Karoliny. I oczywiście zakochują się prawie od pierwszego wejrzenia. Niestety ten wielki tydzień się kończy i wracają do swoich spraw. Wróć – ona wraca. Bo chce mieć dzieci, bo jest zobowiązana, bo jej chłopak da to, co nie może dać Tru. Narzeczonego a później męża potraktowała jak dawcę a dzieci nie uchroniły ją od samotnych wieczorów. Po wielu latach Tru i Hope się spotykają choć ona przez cały czas miała żal, że mogła postąpić inaczej, dać szansę tej ponoć wielkiej miłości. Czy jest za późno – dowiesz się z książki. Jednak podobała mi się ta lektura – za styl Sparksa, za doskonały język, za pierwszą część tej historii. I za Bratnią Duszę. Polecam.

Polecam z całego serca!!! Książka po prostu mnie pochłoneła. Chciałabym przeżyc taką milośc w swoim życiu i oddanie drugiej osoby. Uwielbiam ksiązki Sparksa ale ta mnie urzekła :-)

"Liść ma w sobie coś wspaniałego - powiedział. - Mówi człowiekowi, żeby żył jak najlepiej i jak najdłużej, do czasu, gdy trzeba będzie odpuścić i pozwolić sobie na to, by odfrunąć z gracją." Twórczość Sparksa towarzyszy mi już od dość dawna, bo od gimnazjum. Może nie przeczytałam jeszcze wszystkich jego powieści, ale trochę mam ich już za sobą. Jedne podobały mi się mniej, drugie bardziej, jednak tych lepszych było zdecydowanie więcej. Także jak tylko zobaczyłam, że premierę będzie miała jego kolejna pozycja wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Już po samym opisie czułam, że to będzie dobre. I wiecie co? Nie zawiodłam się! Tru i Hope - obydwoje znajdują się w tym samym miejscu, o tej samej porze, akurat gdy życie obojga nie jest takie, jak sobie wyobrażali. Hope ma wrażenie, że utknęła w miejscu. Wszystkie jej przyjaciółki wyszły już za mąż, lub zaraz to zrobią, mają dzieci, a ona nie ma ani męża, ani dzieci. Nie ma nawet narzeczonego. Ma poczucie, że nic się w jej życiu nie zmienia. Tru z kolei dowiedział się, że jego biologiczny ojciec umiera i chciałby się z nim spotkać. Mimo, że sam nie jest pewien czy tego chce, wyrusza z Afryki do Ameryki, by poznać odpowiedzi na swoje pytania. Los sprawia, że ta dwójka trafia na siebie i od pierwszego spotkania coś iskrzy. Mają dla siebie jedynie kilka dni, po czym przyjdzie im podjąć decyzję: czy każdy idzie dalej w swoją stronę, czy pójdą wspólnie w jedną. I jak to u Sparksa bywa, musi być trochę cierpienia, tęsknoty, łez. Ale nie zabraknie także radości i prawdziwej miłości. Jednak nie będę Wam więcej opisywała, żeby nie zdradzić za dużo. "Z każdym oddechem" to cudowna opowieść o wyjątkowej miłości, która przetrwała lata rozłąki, bez jakiegokolwiek kontaktu i pomimo ogromnej odległości. Sparks pokazuje jak wielka więź może się wytworzyć między dwojgiem ludzi i jeśli już się to stanie, to jest ona nierozerwalna. I muszę przyznać, że w wielu książkach irytuje mnie motyw tej miłości od pierwszego wejrzenia, cała ta przewidywalność, jednak w książkach Sparska mi to nie przeszkadza. Wręcz odwrotnie, zachwycam się każdym słowem, a jego historie chwytają mnie za serce. Mam wrażenie, że jest w nich jakaś magia. Nie wiem jak to wytłumaczyć, ale myślę, że jeśli znacie jego twórczość, lub poznacie, to będziecie wiedzieli o co mi chodzi. Jest to książka idealna na obecne jesienne, chłodne wieczory przy kubku gorącej herbaty. Choć oczywiście nie tylko. Autor stworzył taką historię, która pochłania czytelnika bez reszty. Porusza do głębi, nie tylko wątkiem miłości, ale i straty ukochanych osób. Chyba właśnie to mi się podoba w powieściach Sparksa, że nigdy nie jest zbyt słodko, uroczo i kolorowo. Nikt nie ma idealnego życia jak z bajki. Jest tak jak w życiu, raz dobrze, raz źle. I właśnie to sprawia, że wszystko jest bardziej realne. Człowiek ma wrażenie, że ta historia mogła się komuś przydarzyć naprawdę.

Na wstępie należy przyznać, iż Nicholas Sparks napisał już naprawdę bardzo dużą ilość książek, ale tak naprawdę wydaję mi się, że choć każda ,, jest o podobnym, to jednak każda historia jest inna". Nie mam ulubionej książki tego Autora, według mnie każda jest na poziomie. Uważam też, że Sparks nie ma książek lepszych i gorszych. Nie potrafię wskazać tej ulubionej ani tej, która nie przypadła mi do gustu. Od razu mówię, że nie przeczytałam wszystkich jego dzieł, ale zdecydowanie tego żałuję. Na pewno kiedyś będę chciała zapoznać się z całą jego twórczością. Za co kocham Jego książki? Za te niesamowite historie, przesiąknięte wspaniałą fabułą, super odtworzoną historią, dodatkowo mamy tutaj wspaniałych bohaterów. Fascynujące jest to, że żadna z postaci nie jest perfekcyjna, nie ma życia jak w bajce. Są to po prostu zwyczajni ludzie, którzy wiele w życiu przeszli. Fabuła jest zawsze prosta, łatwo się ją czyta, a przede wszystkim już od pierwszych stron wciąga, przez co ksiażki Sparksa jesteśmy w stanie pochłonąć dosłownie w jeden wieczór. W Jego książkach uwielbiam przede wszystkim to co ludzkie, a mianowicie emocje moi kochani. Przez całą historię możemy czuć dosłownie to, co czują bohaterowie, ich smutki, rozczarowania, miłość. Nie chodzi tutaj tylko o to, ale również i o to, że sami czujemy swoje emocje, te które to nam towarzyszą podczas czytania. Co w tej książce jest również ukazane? A mianowicie, to co zawsze w historiach Sparksa, czyli miłość, uczucie mieszane z dramatyzmem, rozterkami, które to główni bohaterowie muszą dzielić. Jedynym minusikiem jest sam fakt, że te historie są bardzo przewidywalne, ponieważ Autor szczerze stale korzysta z tego samego lub bardzo podobnego schematu. Dla fanów jest to coś świetnego, bo stale otrzymują podobne historie, jeśli jednak ktoś wymagający będzie chciał sięgnąć po nową, odkrywczą historię, na pewno nieco się zawiedzie. Dla kogo książka? Raczej nie dla nastolatek, powiedziałabym, że dla bardziej dojrzałych kobiet. Chociaż nie chcę tutaj nikogo dyskryminować. Hope - główna bohaterka, jest bardzo pewna swojego życia. Od zawsze wiedziała co chce, potrafiła nawet każde kolejne osiągnięcia rozłożyć na każdy etap życiowy. Praktycznie każda kobieta układa sobie właśnie w taki sposób życie. Najpierw edukacja, następnie dobry staż, idealna praca, mąż, dzieci i idealna rodzina. Kto by nie chciał takiej bajki? Prawda jest jednak taka, że nie do końca wszystko wychodzi nam zawsze tak idealnie jakbyśmy tego chcieli. Kolejną prawdą jest to, że Hope odhaczyła już większość punktów przed 32 rokiem życia, ale ten dla niej najważniejszy nie został jeszcze osiągnięty. Kobieta marzy o rodzinie, o dzieciach. Fakt, co prawda Hope posiada mężczyznę, ma Josha, który jest według niej dobrym kandydatem, ale chyba raczej nie najlepszym, ponieważ do tej pory nic się nie dzieje. Hope stale narzeka, że Josh nie robi nic, co mogłoby rozwinąć ich związek, a przecież bohaterka stale marzy o dzieciach, jednak czy aby przypadkiem już nie jest na to za stara? Z drugiej strony poznajemy Tru. Przeciętnego mężczyznę, który żyje pełnią życia, mieszka w Zimbabwe. Miał już żonę, ma wspaniałego synka, ale jednak stale czegoś mu mało. Wyrusza on w podróż do Ameryki po to, aby spotkać się z zaginionym ojcem. Nie zależy mu jednak na bliższym kontakcie z ojcem. Chce on od niego wyciągnąć jedynie informacje o matce, która bardzo dawno temu zmarła, a Tru nawet nie zdążył jej poznać. Los akurat stawia na drodze Tru - Hope. Po prostu, oboje pewnego razu tak od tak spotykają się i zaczyna coś pomiędzy nimi iskrzyć. Jak dalej potoczą się ich losy? Co z Joshem? A co z Hope, która marzy o rodzinie?