Jedna z lepszych książek motywacyjnych jakie czytałam. Czyta się lekko, łatwo i przyjemnie. Autor pisze o rzeczach niby oczywistych, ale kto z nas pamięta o tym każdego dnia? Nie rostaję się z nią prawie wcale, i sięgam do niej często żeby podnieść sobię motywację. Polecam każdemu.

Przeczytałem właśnie „Unf*ck yourself” Gary’ego Johna Bishopa. Genialna okładka. To się od razu rzuca w oczy. Rozłożona dłoń z wypisywanymi grzechami głównymi języka i myśli. Każdy się na niej odnajdzie. Tytuł też świetny. Cieszę się, że tłumacze pozostawili go nietkniętym. Autor nazywa się, jak się nazywa, ale już tytuł podpowiada, że nie jest to poradnik religijny. Czytam więc. Język potoczny, bezpośredni, momentami wulgarny. Każdy rozdział ze złotą myślą wyrażoną w trybie rozkazującym. Ogólne przesłanie znane z niegdysiejszego hitu młodzieżowego: „ooo mogę wszystko!”. Skoro Bill Gates mógł, to TY też możesz! I takie tam. Tani coaching, myślę sobie i idę dalej. Autor nie wchodzi głęboko w psychologię, nie zatrzymuje się nad żadnym stanem, po prostu pisze, że trzeba zmienić to, co złe i zrobić to od razu. A zmiany trzeba zacząć od głowy, od tego, co się myśli, jak się myśli i o kim się myśli. Zmiana w głowie zwiastunem zmiany działania. Broni się przed sobie podobnymi, którzy zachęcają do pozytywnego myślenia, ale w gruncie rzeczy do tego sprowadza swoje wywody. Czasem rzuci cytatem z kogoś, kto osiągnął sukces. Bez kontekstu i bez większego komentarza. Mało tam przykładów z życia. Niewiele wiedzy naukowej. Raczej motywujące teksty, które w normalnym świecie mówi przyjaciel, nie obcy człowiek. Bo ogólnie to wszystko prawda. Ale wydaje mi się, że właśnie najbliżsi są od tego, żeby wspierać, pocieszać i wspólnie śpiewać „ooo mogę wszystko!”. I tak myślałem przez cały czas lektury. Aż skończyłem i pomyślałem: a może to wszystko jest w mojej głowie? A może to tylko uprzedzenia i nagromadzenie złych myśli, z którymi zacząłem czytać? I przeczytałem jeszcze raz. Bo czyta się bardzo szybko, litery są bardzo duże, strony małe i pełno na nich wytłuszczonych dobrych rad. Wtedy zmieniłem zdanie, zacząłem przyznawać mu rację. Choć nie w zupełności. Strach pomyśleć co by było, gdybym zaczął czytać trzeci raz.