Marcel Proust był wybitnym francuskim pisarzem żyjącym na przełomie XIX i XX wieku, najbardziej znanym z siedmiotomowego cyklu powieściowego „W poszukiwaniu straconego czasu”. Marcel Proust jest także autorem takich książek jak „W cieniu zakwitających dziewcząt”, „W stronę Swanna”, „Przeciwko Sainte-Beuve’owi” oraz „Chardin & Rembrandt”.
Marcel Proust urodził się 10 lipca 1871 roku w Paryżu. Był synem znanego i cenionego lekarza, epidemiologa i patologa, Adriena Prousta. Uczęszczał do szkoły Lycée Condorcet – mimo problemów zdrowotnych, które utrudniały regularną naukę – cierpiał bowiem na astmę – okazał się zdolnym uczniem. Najwyższe oceny otrzymywał z języka francuskiego, otrzymał nawet nagrodę na dobre wyniki w nauce.
Po ukończeniu szkoły studiował prawo, filozofię i literaturę w Institut d'études politiques de Paris (Sciences Po). Jeszcze podczas studiów, dzięki znajomościom szkolnym, zaczął być częstym bywalcem paryskich salonów prowadzonych przez takie osobistości jak Madeleine Lemaire i Madame Arman de Caillavet. Jego teksty pojawiały się na łamach takich czasopism jak „Le Figaro”, „La Revue Verte”, „Le Mensuel” oraz „La Revue Blanche”, później ukazywały się w zbiorach, takich jak „Pamięć i styl”. Marcel Proust był również podziwiany za swoje umiejętności naśladowcze; na łamach „Le Figaro” opisywał proces fałszowania diamentów – teksty, wydane w 1919 roku w zbiorze „Pastiches et mélanges”, pisał, parodiując styl znanych pisarzy, między innymi Honoré de Balzaca oraz Gustawa Flauberta.
Debiutem literackim Marcela Prousta był wydany w 1896 roku zbiór „Les Plaisirs et les Jours”, zawierający teksty publikowane wcześniej na łamach „Le Banquet” oraz „La Revue Blanche”. Prace nad swoim największym dziełem literackim Proust rozpoczął około 1908 roku – pierwszy tom cyklu „W poszukiwaniu straconego czasu” pod tytułem „W stronę Swanna” ukazał się w 1913 roku. Za życia pisarza w ręce czytelników trafiły jeszcze trzy tomy: „W cieniu zakwitających dziewcząt”, „Strona Guermantes” oraz „Sodoma i Gomora”. Kolejne trzy części, to znaczy „Uwięziona”, „Nie ma Albertyny” oraz „Czas odnaleziony” ukazały się już po śmieci pisarza. Siedmiotomowe dzieło Marcela Prousta jest uznawane za przełomową powieść – pisarz zerwał z tradycyjną konwencją struktury narracyjnej i czasu powieściowego. Cykl „W poszukiwaniu straconego czasu” jest uważany za jedno z największych osiągnięć literackich XX wieku.
Marcel Proust zmarł 18 listopada 1922 roku w Paryżu w skutek powikłań ciężkiego zapalenia płuc, został pochowany na paryskim cmentarzu Père Lachaise.